W przypadku mężczyzny zalecany jest wywiad lekarski. By rozpoznać azoospermię (brak plemników w nasieniu), test ten robi się dwukrotnie. Po ewentualnym stwierdzeniu nieprawidłowości w wywiadzie, badaniu fizykalnym i/lub ocenie nasienia, rekomendowane jest badanie stężenia wybranych hormonów i USG. Leczenie niepłodności na morfologiŒ plemników jest stopieæ spokrewnienia zwierz„t, niestety, nieunikniony w przypadku pracy hodowlanej na ma‡ych grupach zwierz„t zagro¿onych BRAK PLEMNIK?W W NASIENIU: najświeższe informacje, zdjęcia, video o BRAK PLEMNIK?W W NASIENIU; Re: pojedyncze plemniki w nasieniu Liczba plemników w nasieniu: Azoospermia - brak plemników, nawet po wirowaniu Oligospermia czyli obniżona liczba plemników w nasieniu 20 mln w tym: - oligozoospermia ekstremalna -pojedyńcze plemniki - oligozoospermia bardzo ciężka - 1-5 mln/ml - oligozoospermia ciężka - 5-10 mln/ml - oligozoospermia lekka - 10-20 mln/ml Niemożność zajścia w ciążę, pomimo stosunków bez zabezpieczeń w okresie kolejnych 12 miesięcy, określana jest mianem niepłodności. Niepłodność męska stanowi blisko połowę ogólnej liczby. Brak plemników w spermie, czyli azoospermia, lub oligozoospermia – znaczne zmniejszenie ich liczby, skłania do badania jąder brak plemników w nasieniu oraz prawid∏owe st´˝enie FSH wsurowicy). Oligospermi´ rozpoznawano przy liczbie plemni-ków poni˝ej 20 mln w 1ml ejakulatu, a ci´˝kà postaç oligozo-ospermii przy obecnoÊci mniej ni˝ 5 mln plemników w 1ml. Do grupy astenozoospermii kwalifikowano m´˝czyzn, u których >50% plemników by∏o pozbawione 4 słomka - 2 plemniki w ruchu postępowym, 10 nieruchomych (po odwirowaniu, brak w preparacie bezpośrednim) 5 słomka - 3 plemniki nieruchomwe , 1 ruch postępowy w preparacie bezpośrednim, ponadto w osadzie 7 plemników w ruchu postępowym, 4 niepostępowym i 11 nieruchomych. 6 słomka - jak powyżej Badanie nasienia to badanie plemników, ich ruchliwości, ilości i budowy oraz substancji zawartych w spermie. Niewystarczająca liczba plemników w spermie lub ich nieprawidłowa budowa mogą utrudniać lub uniemożliwiać zapłodnienie. Równie niekorzystny jest brak lub niewystarczająca ilość substancji odżywczych w spermie Całkowity brak plemników w nasieniu nazywany jest fachowo azoospermią. Taka diagnoza to dla mężczyzny informacja, że jest niepłodny. Na zaburzenia tego typu cierpi 1 proc. całej populacji męskiej. Czy azoospermię można leczyć i czy pacjenci mają jakąkolwiek szanse na szczęśliwe ojcostwo? Za wytwarzanie plemników odpowiadają jądra, które znajdują się w worku mosznowym. Produkcja plemników, czyli spermatogeneza, trwa zazwyczaj 74 dni i zachodzi w kanalikach nasiennych jądra. Proces ten ma trzy fazy: spermatogoniogenezę, spermatocytogenezę oraz spermiogenezę. Plemnik przyjmuje rożne postaci. vAGSPZQ. witam. Staramy się o dziecko od dwóch lat (ja mam 31 lat, partner 39) , tak naprawdę jesteśmy dopiero na początku tej trudnej drogi. U nas głównym powodem niepowodzeń jest czynnik męski a właściwie morfologia plemników. U mnie stwierdzono hashimoto oraz problemy z poziomem żelaza, okresy mam regularne , owulacje też ( na początku myśleliśmy, że w tym tkwi problem) , jednak obecnie mam wyrównane tsh -na poziomie 1 . Pierwsze wyniki partnera zrobione w ubiegłym roku w sierpniu przedstawiały się tak: okres abstynencji seksualnej: 3 dni Objętość : 2 ml PH: 7,90 Wygląd : prawidłowy Upłynnienie: prawidłowe Lepkość : prawidłowa Koncentracja plemników : 66 mln/ ml Całkowita liczba plemników w ejakulacie ( tsc): 132 mln Ruch postępowy : 26 % Ruch niepostepowy : 8 % Plemniki nieruchome : 66% Prawidłowa budowa morfologiczna : 0 % Wady główki i akrosomu : 98% Wady wstawki : 39% Wady witki : 15% Krople cytoplazmatyczne : 6% Żywotność plemników : 71% Komórki spermatogeniczne : mln/ml Leukocyty: mln/ml Bakterie: brak Autoaglutynacja: brak Komentarz: astenoteratozoospermia Byliśmy załamani morfologią i ruchliwością. Szybko udaliśmy się do androloga , w między czasie zrobiliśmy jeszcze jego podstawowe hormony : TSH 0,605 ulU/ml (0,270-4,200) FSH 6,39 mlU/ml (1,5-12,4 ) Prolaktyna 14,680 ng/ml (4,0-15,2) LH 6,69 mlU/ml (1,7-8,6) estradiol 21,7 pg/ml (7,63- 42,60) Testosteron 4,19 ng/ml (2,80-8,00) PSA całkowity 1,810 ng/ml (0,00- 4,00) Androlog po badaniu stwierdził żylaki powrózka nasiennego 1 stopnia ( do 3,8 mm w próbie valsalvy) , jednak zdecydowanie nie zalecił zabiegu operacyjnego - stwierdził, że żylaki są małe , nie koniecznie one są odpowiedzialne za morfologie 0 a operacja nie daje gwarancji polepszenia . Zalecił badanie integralności chromatyny plemników oraz suplementacje profertilem . Po miesiącu stosowania tabletek profertil mój parner wykonał ponowne badanie nasienia oraz badanie na integralność chromatyny: okres abstynencji seksualnej: 4 dni Objętość : 2,50 ml PH: 7,90 Wygląd : prawidłowy Upłynnienie: prawidłowe Lepkość : prawidłowa Koncentracja plemników : 42 mln/ ml Całkowita liczba plemników w ejakulacie ( tsc): 105 mln Ruch postępowy : 45% Ruch niepostepowy : 17 % Plemniki nieruchome : 38% Prawidłowa budowa morfologiczna : 2 % Wady główki i akrosomu : 97% Wady wstawki : 27% Wady witki : 14% Krople cytoplazmatyczne : 3% Żywotność plemników : 80% Komórki spermatogeniczne : mln/ml Leukocyty: mln/ml Bakterie: brak Autoaglutynacja: brak Komentarz: teratozoospermia WYNIK CHROMATYNY : indeks SDF : 12 Ucieszyliśmy się bardzo, że już po miesiącu była poprawa w zakresie ruchliwości oraz , że morfologia z 0 skoczyła chociaż na te 2 % . Wyniki chromatyny również był dobry. Lekarz zalecił dalsze starania, przyjmowanie profertilu i ponowne badania po trzech miesiącach. Troche nam się ten czas wydłużył z różnych względów i ponowne badania partner wykonał niedawno ( oczywiście cały czas przyjmuje profertil , a w ciąże niestety nie zachodzę) Obecny wynik: okres abstynencji seksualnej: 3 dni Objętość : 2,00 ml PH: 7,70 Wygląd : prawidłowy Upłynnienie: prawidłowe Lepkość : prawidłowa Koncentracja plemników : 68 mln/ ml Całkowita liczba plemników w ejakulacie ( tsc): 136 mln Ruch postępowy : 52% Ruch niepostepowy : 15 % Plemniki nieruchome : 33% Prawidłowa budowa morfologiczna : 1 % Wady główki i akrosomu : 98% Wady wstawki : 29% Wady witki : 12% Krople cytoplazmatyczne : 1% Żywotność plemników : 82% Komórki spermatogeniczne : mln/ml Leukocyty: mln/ml Bakterie: brak Autoaglutynacja: brak Komentarz: teratozoospermia Jesteśmy rozczarowani tą morfologią , oczywiście nie spodziewałam się cudów bo wiem, że morfologie ciężko podnieść , ale myślałam, że chociaż do tych 3% dobijemy albo że utrzymamy 2 a tu nawet jest spadek do 1 % .Wszystkie inne parametry są dobre , jest tych plemników sporo , ruch jest przyzwoity tylko co blokuje tą morfologie . Partner stara się z całych sił dbać o siebie, nie pije, nie pali , odżywia się w miarę zdrowo i rozsądnie . Ma trzech braci - wszyscy mają dzieci , w rodzinie nikt takiego problemu nie miał. Moje pytania na chwile obecną jak myślicie czy rzeczywiście żylaki 1 stopnia nie wpływają na to i operacja mogłaby nie tyko nie pomóc na morfologie , ale i spowodować obniżenie innych parametrów? Czy inseminacja w naszym przypadku ma jakikolwiek sens czy od razu lepiej nastawiać się na invitro? Forum: Leczenie niepłodności Witajcie, dziś odebraliśmy wyniki badań… no nie wygląda to dobrze. Powiem krótko: prawdopodobna Azoospermia, tj. brak plemników w ejakulacie. To było pierwsze tego typu badanie u mojego M, zresztą po ponad roku prób i działań z naszej strony w celu prokreacji… Wiecie, że kiedy to usłyszałam to poczułam sie jakby ktoś uderzyl mnie w twarz. Myslałam już bowiem o inseminacji czy nawet in vitro. No tak, ale w tej sytuacji. Próbuję być silna ale nie jest lekko. Proszę powiedzcie czy któraś z Was spotkała się z takim problemem? 🙁 Co dalej w takiej sytuacji? Proszę o pomoc. Z góry dziękuję. Przy pierwszym kontakcie z mężczyzną z niepłodnej pary konieczne jest przeprowadzenie dokładnego badania podmiotowego (wywiad medyczny) i przedmiotowego (badanie fizykalne) pacjenta w celu stwierdzenia obecności zaburzeń lub czynników środowiskowych, które mogą mieć wpływ na płodność. Podstawowe badanie nasienia jest pierwszym badaniem laboratoryjnym u mężczyzny z niepłodnej pary. Wynik badania nasienia ukierunkowuje dalsze działania diagnostyczne w celu wyjaśnienia przyczyn niepłodności pary i ewentualnego podjęcia leczenia przyczynowego. W zależności od sytuacji klinicznej można rozważyć wykonanie badań hormonalnych, obrazowych gonad i układu płciowego oraz okolic podwzgórza i przysadki, badań genetycznych i histopatologicznych bioptatów z gonad. W uzasadnionych przypadkach wykonuje się badania dodatkowe w nasieniu, testy oceny chromatyny plemnika, fragmentacji DNA, testy czynnościowe plemników, testy na obecność przeciwciał przeciwplemnikowych i testy mikrobiologiczne nasienia. Z powodu braku metod diagnostycznych albo braku możliwości rutynowego zastosowania diagnostyki wysokospecjalistycznej przyczyna niepłodności nie jest rozpoznawana (niepłodność idiopatyczna). Według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization – WHO): Niepłodność to niemożność uzyskania spontanicznej ciąży w ciągu jednego roku przez seksualnie aktywną, niestosującą antykoncepcji parę [1]. Przyczyna niepłodności po stronie mężczyzny znajdowana jest u ok. 20% niepłodnych par, a w przypadku kolejnych ok. 25% par stanowi przyczynę współwystępującą [2]. Szacuje się, że ok. 7% mężczyzn wykazuje obniżoną płodność w ciągu swego życia [3]. Obecnie dostępnymi metodami diagnostycznymi można rozpoznać przyczynę niepłodności u mężczyzn w ok. 56–85% (średnio ok. 70%) przypadków [4–7]. POLECAMY Zgodnie z definicją WHO diagnostykę przyczyn niepłodności powinno się rozpocząć po 12 miesiącach bezskutecznych starań o uzyskanie ciąży. Jednak wskazane jest wcześniejsze rozpoczęcie diagnostyki, jeśli: występują dodatkowe zaburzenia, które mogą obniżyć płodność kobiety i/lub mężczyzny, wiek kobiety jest > 30 lat, a mężczyzny > 35 lat [8, 9]. Diagnostyka przyczyn niepłodności pary powinna być prowadzona równocześnie u kobiety i mężczyzny [5, 8, 10]. Badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta Przy pierwszym kontakcie z mężczyzną z niepłodnej pary konieczne jest przeprowadzenie dokładnego badania podmiotowego (wywiad medyczny) i przedmiotowego (badanie fizykalne) pacjenta w celu stwierdzenia obecności zaburzeń lub czynników środowiskowych, które mogą mieć wpływ na płodność [9, 11, 12]. Wywiad medyczny powinien uwzględniać: aktualne dolegliwości, w tym ze strony układu płciowego, jakość współżycia płciowego, częstotliwość współżycia seksualnego, jakość erekcji, obecność spontanicznych erekcji porannych i nocnych, nasilenie popędu płciowego, tryb życia (obciążenie pracą, stresem, długość i jakość snu), rodzaj wykonywanej pracy, narażenie na niekorzystne czynniki środowiskowe, substancje toksyczne, przebyte i aktualne choroby oraz urazy centralnego układu nerwowego, przebyte i aktualne choroby oraz urazy narządów układu moczowo-płciowego, ciężkie choroby ogólnoustrojowe, stosowane leki i używki ( alkohol, kawa, napoje energetyzujące, papierosy, narkotyki, anaboliki), dane dotyczące przebiegu ciąży u matki i leków stosowanych w tym czasie, dane dotyczące przebiegu dojrzewania płciowego, wywiad rodzinny w celu wykluczenia zaburzeń genetycznych. Badanie fizykalne powinno uwzględniać: sylwetkę ciała, rozkład tkanki tłuszczowej, rozwój masy mięśniowej, stan skóry, stan gruczołów piersiowych, stopień rozwoju płciowego (owłosienie łonowe i pachowe, owłosienie na twarzy, wielkość narządów płciowych, mutacja głosu), stan zewnętrznych narządów płciowych, stan najądrzy, obecność nasieniowodów, stan węzłów chłonnych pachwinowych, konsystencję, ruchomość, równość powierzchni, bolesność jąder z oceną objętości z zastosowaniem orchidometru Pradera (wzorzec wielkości jąder), stan gruczołów płciowych dodatkowych (badanie przez odbytnicę, łac. per rectum), badanie pola widzenia, obecność węchu. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w stanie zdrowia konieczne jest skierowanie pacjenta do dalszej diagnostyki i ewentualnej terapii specjalistycznej. Badanie podstawowe nasienia Podstawowe badanie nasienia jest pierwszym badaniem laboratoryjnym u mężczyzny z niepłodnej pary. Okres wstrzemięźliwości płciowej (czas od ostatniego wytrysku nasienia) przed oddaniem nasienia do badania powinien wynosić co najmniej 48 godzin, ale nie więcej niż 7 dni. Przy kolejnych badaniach nasienia najlepiej, aby okres wstrzemięźliwości płciowej był taki sam jak przy pierwszym badaniu. Zalecane jest oddanie nasienia w laboratorium, w warunkach zapewniających intymność, drogą masturbacji do specjalnie do tego celu przeznaczonego pojemnika (jednorazowy, obojętny dla plemników). W przypadku problemów z oddaniem nasienia w laboratorium możliwe jest jego oddanie w warunkach domowych (do odpowiedniego pojemnika lub przy użyciu specjalnych prezerwatyw) i dostarczenie do laboratorium w czasie nie dłuższym niż 60 min. Nasienie w czasie transportu powinno być zabezpieczone przed wychłodzeniem (temp. 20–37°C). Badanie może być wykonane metodą manualną lub za pomocą analizy komputerowej (computer assisted semen analysis – CASA) w laboratorium stosującym się do zasad przedstawionych przez WHO [13, 14]. Badanie powinno być wykonane przynajmniej dwukrotnie, najlepiej w odstępie 1–3 miesięcy. Badanie nasienia składa się z dwóch etapów: oceny makroskopowej ejakulatu oraz oceny mikroskopowej preparatów nasienia. W ramach oceny makroskopowej ejakulatu określa się: czas upłynnienia, wygląd/kolor, objętość, lepkość, pH, zapach. Ocena mikroskopowa preparatów nasienia obejmuje określenie: ruchliwości plemników, żywotności plemników, koncentracji i całkowitej liczby plemników, morfologii plemników, komórek okrągłych (jeśli występują w nasieniu) i ich zróżnicowanie na komórki spermatogenezy i leukocyty oraz określenie ich koncentracji. W tabeli 1 przedstawiono wartości referencyjne dla podstawowych parametrów nasienia wg WHO z 2010 r. [13]. Badanie nasienia ma znaczenie przesiewowe i zwykle nie może być podstawą rozpoznania całkowitej niepłodności. Wynik badania nasienia tylko ukierunkowuje dalsze działania diagnostyczne w celu wyjaśnienia przyczyn niepłodności pary i ewentualnego podjęcia leczenia przyczynowego [14]. Z kolei prawidłowy wynik podstawowego badania nasienia nie może być jedyną podstawą stwierdzenia prawidłowej płodności mężczyzny z niepłodnej pary [11, 13]. W takich przypadkach po wykluczeniu przyczyny niepłodności ze strony kobiety można rozważyć wykonanie badań dodatkowych nasienia, testów oceny chromatyny plemnika (stopień dojrzałości chromatyny, uszkodzenia nici DNA), testów czynnościowych plemników (wiązanie z hialuronianem, zdolność migracji) i testów na obecność przeciwciał przeciwplemnikowych (antisperm antibody – ASA) w nasieniu, w celu wyjaśnienia przyczyn niepłodności i oceny możliwości dalszego postępowania terapeutycznego. Tab. 1. Wartości referencyjne dla parametrów nasienia wg WHO 2010 Badanie nasienia Parametr Wartości referencyjne Czas upłynnienia ejakulatu (min.) ≤ 60 min pH ≥ 7,2 Objętość ejakulatu (ml) ≥ 1,5 Całkowita liczba plemników (106/ejakulat) ≥ 39 Koncentracja plemników (106/ml) ≥ 15 Plemniki ruchliwe (%) ≥ 40 Plemniki z ruchem postępowym (%) ≥ 32 Plemniki żywe (%) ≥ 58 Plemniki z prawidłową morfologią (%) ≥ 4 Komórki okrągłe (106/ml) < 5* Leukocyty peroksydazo-dodatnie (106/ml) < 1* Badania dodatkowe nasienia Badania biochemiczne Badania biochemiczne plazmy nasienia (ocena stężenia fruktozy, kwasu cytrynowego, cynku, α-glukozydazy obojętnej) mogą być pomocne w przypadku podejrzenia niedrożności przewodów wyprowadzających plemniki, niedrożności przewodów wyprowadzających wydzielinę prostaty i pęcherzyków nasiennych oraz stanu zapalnego w układzie moczowo-płciowym [11, 13, 15, 16]. Badania mikrobiologiczne Badania mikrobiologiczne nasienia wskazane są w przypadku podejrzenia stanu zapalnego w układzie moczowo-płciowym. Oprócz rutynowo wykonywanych posiewów w kierunku bakterii tlenowych, polecane jest także wykonanie badań w kierunku Ureaplasma spp., Chlamydia spp., Mycoplasma spp., bakterii beztlenowych i grzybów, które bywają częstą przyczyną stanów zapalnych i nieprawidłowych parametrów nasienia zarówno w męskim, jak i żeńskim układzie moczowo-płciowym [17–19]. Badania hormonalne Podstawowe badania hormonalne obejmują wykonanie oznaczeń stężenia we krwi, najlepiej w godzinach porannych ( takich hormonów, jak folikulotropina (FSH), lutropina (LH), inhibina B i testosteron całkowity, tj. hormonów związanych z czynnością układu podwzgórze–przysadka–jądra [20–22]. Oznaczanie stężenia wolnego testosteronu (aktywnego biologicznie) jest kwestionowane ze względów metodologicznych (duża możliwość błędów), dlatego można rozważyć pomiar stężenia we krwi globuliny wiążącej steroidy płciowe (sex hormone binding globulin – SHBG) oraz albumin, aby pośrednio ocenić stężenie wolnego i bioaktywnego testosteronu [23]. Nieprawidłowe wyniki badania stężeń wymienionych hormonów ukierunkowują dalsze postępowanie diagnostyczne w celu wykrycia przyczyn tych zaburzeń oraz umożliwiają podjęcie decyzji o ich ewentualnym leczeniu. Z kolei prawidłowe stężenia tych hormonów przy azoospermii (brak plemników w nasieniu) lub ciężkiej postaci oligozoospermii (koncentracja plemników < 1 mln/ml) mogą wskazywać na niedrożność dróg wyprowadzających nasienie. Konieczna jest wówczas dalsza diagnostyka w tym kierunku (badania biochemiczne i mikrobiologiczne nasienia, badania obrazowe układu płciowego). Przy podejrzeniu innych zaburzeń endokrynologicznych, które mogą mieć wpływ na czynność gonad, np. hiperandrogenemii, hiperprolaktynemii, hiper- lub hipoestrogenemii, nadczynności lub niedoczynności tarczycy, nadczynności lub niedoczynności kory nadnerczy, wykonuje się także badania stężeń innych hormonów i prowadzi dalszą diagnostykę endokrynologiczną [21, 24, 25]. Niepłodność idiopatyczna prawdopodobnie powodowana jest przez różnorodne czynniki, zaburzenia endokrynologiczne jako wynik działania zanieczyszczeń środowiska i stresu oksydacyjnego lub genetyczne i epigenetyczne. Z uwagi na wysoką korelację pomiędzy azoospermią i oligozoospermią, którym towarzyszy hipogonadyzm hipergonadotropowy, a występowaniem nowotworów jąder, zalecane jest w takich przypadkach badanie stężenia we krwi markerów nowotworowych takich jak: α-fetoproteina (α-fetoprotein – AFP), podjednostka β ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (human chorionic gonadotropin – β hCG) i dehydrogenaza mleczanowa (lactate dehydrogenase – LDH) [26]. Badania genetyczne Wskazaniem do badań genetycznych są: azoospermia (potwierdzona przez co najmniej 2 badania nasienia w odstępie 1–3 miesięcy) lub ciężka postać oligozoospermii, hipogonadyzm hiper- lub hipogonadotropowy i nawracające poronienia samoistne. Podstawowym badaniem genetycznym jest badanie kariotypu, które umożliwia znalezienie aberracji chromosomowych. Molekularne badania genetyczne umożliwiają stwierdzenie strukturalnych zaburzeń w chromosomie Y odpowiedzialnych za prawidłowy przebieg spermatogenezy [mutacje i delecje w regionie AZF (azoospermic factor) chromosomu Y], mutacji w genie CFTR (cystic fibrosis transmembrane conductance regulator) odpowiedzialnych za mukowiscydozę i niedrożność przewodów wyprowadzających plemniki, mutacji w genie dla receptora androgenowego prowadzących do niewrażliwości na androgeny [5, 27, 28]. Badania obrazowe Podstawowym badaniem obrazowym jest badanie ultrasonograficzne jąder, do którego wskazaniem jest: azoospermia lub ciężka postać oligozoospermii, podejrzenie zmiany nowotworowej w jądrze, zwiększone ryzyko wystąpienia raka jądra, np. przy wnętrostwie, dysgenezji gonad, raku drugiego jądra w wywiadzie, oraz brak jądra w mosznie [5, 29]. Inne badania obrazowe męskiego układu płciowego obejmują: badanie ultrasonograficzne najądrzy i powrózków nasiennych, ocenę przepływów w naczyniach splotu żylnego powrózków nasiennych za pomocą ultrasonografii dopplerowskiej, przezodbytnicze badanie ultrasonograficzne (transrectal ultrasonography – TRUS) prostaty i pęcherzyków nasiennych, badanie radiologiczne drożności nasieniowodów i przewodów wytryskowych z kontrastem (vasographia, vesiculographia), ocenę położenia jąder niezstąpionych metodą rezonansu magnetycznego. Wybór metody uzależniony jest od sytuacji klinicznej. Biopsja jądra Biopsja jądra chirurgiczna (otwarta) lub gruboigłowa (przezskórna) i badanie histopatologiczne wycinka to najlepsze, ale ostateczne metody oceny struktury jądra i stanu nabłonka plemnikotwórczego. Umożliwiają one także diagnostykę stanu przednowotworowego jądra (wewnątrzkanalikowy nowotwór jądra; germ cell neoplasia in situ – GCNIS, CIS, łac. carcinoma in situ) [30–32]. Gdy istnieje choćby minimalne prawdopodobieństwo obecności plemników w jądrach oraz akceptacja procedury zapłodnienia pozaustrojowego (in vitro) przez niepłodną parę, proponowana jest biopsja jądra. Obecnie za najbardziej skuteczną metodę jest uważane pobranie plemników z jąder z użyciem mikroskopu operacyjnego (micro testicular sperm extraction – mTESE). Prawdopodobieństwo uzyskania plemników jest małe przy występowaniu takich zaburzeń jak: zwiększone stężenie FSH, zmniejszone stężenie inhibiny B we krwi, objętość jądra < 12 ml, mikrozwapnienia widoczne w badaniu ultrasonograficznym jąder. Część wycinka powinna być zamrożona (kriokonserwacja w ciekłym azocie), aby ewentualnie znalezione plemniki mogły być wykorzystane do zapłodnienia metodą wstrzyknięcia plemnika do cytoplazmy komórki jajowej (intracytoplasmic sperm injection – ICSI). Pozostała część wycinka powinna być oddana do badania histopatologicznego po utrwaleniu w płynie Bouina lub Stieve’a. Wyniki badania histopatologicznego pojedynczego wycinka pobranego z jądra nie dają 100% pewności, że taki sam stan kanalików plemnikotwórczych jest w całej gonadzie [33]. Niepłodność idiopatyczna u mężczyzn W ok. 25% przypadków przyczyna niepłodności u mężczyzn nie jest znana (niepłodność idiopatyczna) [4, 6, 7]. U mężczyzn tych nie stwierdza się w wywiadzie schorzeń wpływających na płodność i mają oni prawidłowe wyniki badania fizykalnego oraz badań endokrynologicznych, genetycznych i biochemicznych, chociaż badanie nasienia może mieć nieprawidłowe wyniki. Niepłodność idiopatyczna prawdopodobnie powodowana jest przez różnorodne czynniki, zaburzenia endokrynologiczne jako wynik działania zanieczyszczeń środowiska i stresu oksydacyjnego lub genetyczne i epigenetyczne. Przyczyna nie jest rozpoznawana z powodu braku metod diagnostycznych albo braku możliwości rutynowego zastosowania diagnostyki wysokospecjalistycznej. Piśmiennictwo WHO. Infertility: a tabulation of available data on prevalence of primary and secondary infertility. Programme on Maternal and Child Health and Family Planning, Division of Family Health, WHO, Geneva, 1991. Nieschlag E. Scope and goals of andrology. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010; 1–10. Te Velde Eijkemans R., Habbema Variation in couple fecundity and time to pregnancy, an essential concept in human reproduction. Lancet 2000; 355 (9219): 1928–1929. Adamopoulos D., Mitios G., Nicopolou S. Defining male factor infertility. W: Clinical andrology. EAU/ESAU course guidelines. Bjorndahl L., Giwercman A., Tournaye H., Weidner W. (red.). Informa Health 2010; 293–300. Jungwirth A., Diemer T., Dohle i wsp. Rekomendacje dotyczące postępowania w męskiej niepłodności, EAU, 2015. Postępy Andrologii Online 2016; 3 (2). Tüttelmann F., Nieschlag E. Classification of andrological disorders. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010; 100–105. Bablok L., Dziadecki W., Szymusik I. i wsp. Patterns of infertility in Poland –multicenter study. Neuro Endocrinol Lett 2011; 32 (6): 799–804. WHO. Manual for the Standardized Investigation and Diagnosis of the Infertile Couple. Cambridge: Cambridge University Press, 2000. Dohle Clinical investigation of the infertile man. W: Clinical andrology. EAU/ESAU course guidelines. Bjorndahl L., Giwercman A., Tournaye H., Weidner W. (red.). Informa Health 2010; 293–300. ESHRE Capri Workshop Group. Diagnosis and management of the infertile couple: missing information. Hum Reprod Update 2004; 10 (4): 295–307. WHO. Manual for the standardized investigation, diagnosis and management of the infertile male. Cambridge University Press, 2004. Nieschlag E., Behre Anamnesis and physical examination. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010, 106–113. WHO. Laboratory manual for the examination and processing of human semen. WHO Press, 2010. Bakalczuk S., Berger A., Bergier L. i wsp. Podstawowe badanie nasienia wg standardów WHO z 2010 roku. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Andrologicznego i Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych. Walczak-Jędrzejowska R. (red.). KIDL, Warszawa, 2016. Cooper Semen analysis. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010; 137–150. Yeung C., Cooper T. Sperm quality and function tests. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010; 151–166. Weidner W., Diemer T., Wagenlehner Male infertility in chronic urogenital infections and inflammation with special reference to ejaculate findings. W: Clinical andrology. EAU/ESAU course guidelines. Bjorndahl L., Giwercman A., Tournaye H., Weidner W. (red.). Informa Health 2010; 293–300. De Francesco Negrini R., Ravizzola G. i wsp. Bacterial species present in the lower male genital tract: a five-year retrospective study. Eur J Contracept Reprod Health Care 2011; 16: 47–53. Grabe M., Bartoletti R., Bjerklund Johansen i wsp. Rekomendacje dotyczące postępowania w zakażeniach układu moczowego i męskim układzie płciowym. EAU, 2015. Postępy Andrologii Online 2017; 4 (1). Behre Nieschlag E., Partsch i wsp. Diseases of the hypothalamus and the pituitary gland. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010; 167–192. Forti G., Corona G., Maggi M. Clinical investigation and laboratory analyses in male hypogonadism. EAU/ESAU course guidelines. Bjorndahl L., Giwercman A., Tournaye H., Weidner W. (red.). Informa Health 2010; 245–259. Jørgensen N., Liu F., Andersson i wsp. Serum inhibin-b in fertile men is strongly correlated with low but not high sperm counts: a coordinated study of 1797 European and US men. Fertil Steril 2010; 94 (6): 2128–2134. Wang C., Catlin Demers i wsp. Measurement of total serum testosterone in adult men: comparison of current laboratory methods versus liquid chromatography–tandem mass spectrometry. J Clin Endocrinol Metab 2004; 89: 534–543. Simoni M., Nieschlag E. Endocrine laboratory diagnosis. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010; 109–118. Kula K., Słowikowska-Hilczer J. Choroby jąder. W: Interna Szczeklika, Gajewski P. (red.). Medycyna Praktyczna, Kraków 2016; 1303–1311. De Geeter P., Albers P. Infertility and testis cancer. EAU/ESAU course guidelines. Bjorndahl L., Giwercman A., Tournaye H., Weidner W. (red.). Informa Health 2010; 176–185. Simoni M., Wieacker P. Cytogenetic and molecular genetic investigations. W: Andrology. Male reproductive health and dysfunction. Nieschlag E., Behre Nieschlag S. (red.). Springer-Verlag, Heidelberg, Berlin 2010; 131–136. Krausz C., Escamilla Chianese C. Genetics of male infertility: from research to clinic. Reproduction 2015; 150 (5): R159-R174. Isidori Lenzi A. Scrotal ultrasound: morphological and functional atlas. Forum Service Editore Genua 2008. Skakkebaek Rajpert-DeMeyts E., Main Testicular dysgenesis syndrome: an increasingly common developmental disorder with environmental aspects. Hum Reprod 2001; 16: 972-978. Guminska A., Oszukowska E., Kuzanski W. i wsp. Less advanced testicular dysgenesis is associated by a higher prevalence of germ cell neoplasia. Int J Androl 2010; 33 (1): e153– Meyts E., McGlynn Okamoto K. i wsp. Testicular germ cell tumours. Lancet 2016; 387 (10029): 1762–1774. Dohle Elzanaty S., van Casteren Testicular biopsy: clinical practice and interpretation. Asian J Androl 2012; 14 (1): 88–93.